De omgevingen waarin organisaties opereren, lijken sneller dan ooit tevoren te veranderen. De opkomst van de nieuwe markten , internet, social media, e-commerce, demografische ontwikkelingen, noem maar op; externe ontwikkelingen die van groot belang zijn voor organisaties.

Directies van organisaties passen, al dan niet top down georganiseerd, hun strategieën aan om op die manier de externe ontwikkelingen te vertalen naar hun eigen, interne organisatie. Vervolgens worden op basis van de nieuwe strategie organisatieschema’s aangepast, taken en verantwoordelijkheden herverdeeld, nieuwe functies ontworpen, oude functies verdwijnen en ga zo maar door. De afdeling HRM maakt overuren. Vaak worden ook de processen opnieuw gedefinieerd op basis waarvan aanpassingen in het ERP systeem plaatsvinden. Echter, tussen implementatie van de nieuwe structuur als gevolg van de nieuwe strategie en het aanpassen van processen en systemen zit tijd, vaak veel tijd, een jaar is niets. Conclusie: de harde kanten van de strategiewijziging, de aanpassing van de organisatiestructuur, het aanpassen van de processen en de systemen en het herdefiniëren van taken en verantwoordelijkheden, zijn over het algemeen goed opgezet en uitgevoerd.

Echter, uit onderzoek blijkt dat maar liefst zeventig procent van implementaties uiteindelijk mislukt.

Oorzaak; gedrag van mensen. ‘Uit onderzoek blijkt dat het gedrag van mensen op alle niveaus in organisaties voor zeventig procent de belangrijkste verklarende factor te zijn bij het mislukken van een verandertraject’ (Cozijnsen, 2000).

Mensen worden geacht zich aan te passen aan de nieuwe strategie, nieuwe skills in te zetten, te gebruiken of zich eigen te maken. Maar iedereen weet hoe lastig gedrag te veranderen is. Wanneer u dagelijks uw tandenborstel met rechts vasthoudt, moet u dat vanavond eens met links doen. Zelfs de meest simpele veranderingen zijn lastig.

De gevolgen laten zich raden. Wat doet een mens in nood, iemand die bang is, onzeker is over zijn eigen situatie?

Het verraderlijke is, en zeker in de wereld van supply chain management, operations en logistiek, dat over dergelijke gevoelens niet gepraat wordt. Het lijkt alsof er niets aan de hand is. De onvrede wordt als het ware gemaskeerd. Er is wel degelijk iets heel fundamenteels aan de hand hetgeen af te leiden is aan zogenaamd ‘ongewenst gedrag’. Denk aan de politieke spelletjes die gespeeld worden, machtsstrijd tussen mensen, roddelen over elkaar, noem maar op. Deze signalen hebben een reden. De organisatie die zich moet richten op de veranderingen in de markt, want daar was de strategiewijziging uiteindelijk voor bedoeld, gaat zich steeds meer richten op zichzelf, de interne organisatie. De energie die mensen hebben, gaat bijvoorbeeld zitten in hun onderlinge machtsstrijd en niet in het samen veroveren van de markt.

In het geval van supply chain management komt hier nog een extra complicerende factor bij. Supply chain management is het vakgebied waarop verschillende disciplines elkaar raken: inkoop, verkoop, marketing, productie, productontwikkeling en natuurlijk logistiek. Supply chain professionals bekleden in dat vakgebied een bijzonder positie. Ze hebben vaak geen directe zeggenschap over deze verschillende disciplines, maar hebben wel tot taak om voor onderlinge afstemming en coördinatie te zorgen. En dat in een organisatie waar onderlinge verdeeldheid heerst en de energie naar binnen en niet buiten is gericht, ga er maar aan staan!

Er is maar één mogelijkheid om deze neergaande spiraal te doorbreken en dat is leiderschap & visie.

De supply chain professional moet in een dergelijke situatie over diverse leiderschapsstijlen beschikken te weten de leiderschapsstijlen resultaatgericht, charismatisch, coachend en inspirerend. Daarnaast moet de leider, afgeleid van de bedrijfsstrategie, visie op verandering hebben geformuleerd en deze veranderingsprocessen kunnen organiseren en leiden.